Green Heaven

Drakes Bay, Corcovado, Finca Maresia. Vanaf ons prive huisje in dee bergen van Uvita rijden we langs de kust van Bahía Ballena naar het zuiden. Het landschap verandert van groen naar palmen en tussendoor ruik je sterke wietluchten. het wordt steeds minder toeristisch naarmate we dichter in de buurt van Sierpe komen. In Sierpe parkeren we onze 4x4 Bego die ons tot un toe wonder boven wonder alle steile bergweggetjes heeft op- en afgebracht. Daar worden we verwelkomt door Miguel en Pablo. We stappen met z´n vieren en nog een ander stel in een speedboot en krijgen nog net voor vertrek een cocosnoot in onze handen gestopt door de plaatselijke Johny Bravo. Miguel zegt dat als we mazzel hebben, de capitein nog wel even onderweg stopt om wat wild te laten zien. Zodra we een beetje vaart hebben op de Rio Sierpe gaat capitein 1 plat op zug rug liggen en valt in een diep schoonheidsdutje. Dat extra tourtje zal er dus niet inzitten ben ik bang. Maar capitein 2 neemt het stuur over en brengt ons toch op d-tour langs de mangrove. We stoppen onderweg om even een foto te maken van een boa die boven het wáter in een mangroveboom hangt en gaan dan weer vol gas de rivier over die uitmondt in de pacifische oceaan. Stuiterend over de golfen hebben we alle 4 een dikke glimlach op ons gezicht. In de verte zien we een baai omrings met groen, jungle, groen en nog meer jungle. Met een oud busje dat nog minder pk lijkt te hebben dan onze Bego worden we steile berg na steile berg opgereden en komen we aan bij Finca Maresia. Een oase van groene rust afgewisseld door het geluid van Ara´s, Toecans, brulapen en parkieten. Een hotel met een para huisjes op een groot stuk berg. De gemeenschappelijke ruimte is een groot houten half overdekt terras met een grote eettafel, hangmatten, zitzakken, een bank en een grote verrekijker. In de avind wordt er een 4 gangen diner geserveerd aan de table d´haute. In de ochtend ídem dito. We zijn officieel geland. Het is hier een groene hemel op aarde. Miguel, een madrileen die deze plek tegen kwam tijdens zijn fietstocht van Panama naar Costa Rica heeft hier een paradijsje van gemaakt voor zover het dat niet al was. In 2007 heeft hij dit stuk land weten te bemachtigen Oorspronkelijk was er weinig te koop en wat te koop stond was niet geschikt of te duur. Niemand scheen ook te willen verkopen. Tot hij in contact kwam met de vader van een vrouw die hij hyad lerén kennen in het dorpje. Een oude man met veel stukken grond in Drakes Bay. Veel waar de abuelo over sprak was Miguel te steil of te groot tot hem uieindelijk over dit stukje grond werd verteld. Na een wandeling over het landgoed werd met een Imperial biertje de deal bezegeld. Tpen de locals lucht kregen van de verkoop kwamen ze opeens in bosjes naar hem toe met verschillende aanbiedingen...ze roken geld mar helaas voor hun waren ze te laat. Miguel verbleef vervolgens twee maanden in een hangmat onder een afdakje om te kijken waar de wind, regen en zon vandaan komt gedurende de dag. Samen met zijn vrouw, een architecte uit Madrid bedacht hij vervolgens waar de huisjes zouden komen en hoe het stuk land zou worden ingericht. Zijn vrouw ontwierp de gebouwen en Miguel hield zich vervolgens de opvolgende 1,5 jaar bezig met de constructie.. met zijn jarenlange reis en werkervaring in hotels is dit al enkele jaren een top 25 trip advisor hotel. Hostelprijzen voor hotelkwaliteit. Het hele jaar door zit het hotel vol. Miguel is een slimme ondernemer die zich goed weet aan te passen aan de locals. Zo lopèn er af en toe paarden op zijn terrein te grazen. Als hij rondvraagt van wie het paard is geeft er niemand gehoor. Als hij vervolgens het paard an het hek bij de ingang van zijn Finca vastbindt met een bordje te koop er op staat de eigenaar direct op de stoep.