Palinka

Budapest 4 september 2010

Voor de eerste keer in mijn leven ben ik in een land waar ik geen fuck van de taal begrijp en zelfs mijn handen- en voetenwerk niet begrepen wordt.
Ik vraag om 2 treintickets naar Szeged en wijs ondertussen met mijn linker hand naar Coby. Met mijn rechter hand steek ik twee vingers op (het kan natuurlijk ook zo zijn dat de baliemedewerkster dit gebaar interpreteerde als “peace man”). Ze geeft me twee tickets en ik geef haar wat centen. Nog voor we de trein instappen vraag ik in mijn meest duidelijke langzame Engels aan de conducteur of dit de juiste kaartjes, trein en wagon zijn. Hij knikt en zegt “yes”. Met een ontspannen gevoel gaan we zitten op een willekeurige plek. Nog geen half uur later komt die flapdrol de kaartjes controleren, en wat denk je?

Het zijn inderdaad twee kaartjes die maar voor één persoon gelden. De ene is voor het stoelnummer en de andere voor de trein. Met andere woorden: Coby is dus aan het zwartrijden. Ohhh!
Gelukkig schiet een aardige jonge vrouw ons te hulp en fixt ze dat we niet beboet worden en alsnog bij deze pik een kaartje voor Coby kunnen kopen. Het positieve aan dit verhaal is dat ik wel een kaartje voor mezelf met korting heb kunnen kopen omdat ik student ben. Toch zo gek nog niet ; deeltijd rechten aan de VU. Krijg ik ten minste nog een mazzeltje van die 1800 euro schoolgeld. Jammer dat je in Nederland nergens korting krijgt als deeltijd student!

Back to the past

Het feit dat Hongarije lid is van de EU, kan je dus niet merken aan de omgeving, valuta en taal. Alleen aan de Europese vlaggen die aan elk prominent gebouw wapperen. Als je uit het vliegtuig bent gestapt, heb je een tijdreis gemaakt. Overal zitten gaten in de weg, de stoep, het gras, de muren en zelfs de stoepranden. Er ligt geen papiertje op straat, alleen maar mensen. Ze wachten tot het Leger Des Heils hier ook een mooi grachtenpandje opknapt en open stelt voor de daklozen. Het is smerig en grijs op straat. Iedereen kijkt alsof hij net van een begrafenis komt. De trams en treinen komen zo uit de middeleeuwen getjoekt. Maar ze rijden wel! Om de paar minuten kan je overal heen en overal overstappen. Het is een zeer goed netwerk, en niet al te duur. Het is dan wel een oud gedoetje, maar het brengt je overal heen. Daar kan Nederland nog een puntje aan zuigen. Naarmate onze Buda & Pest uurtjes vorderen komen we zowaar ook nog lache-bek-Hongaren tegen en is het eten en drinken goed te versmaden.

The Hongarian wedding

De bruiloft van mijn vriendin Ildi vond plaats in een plaats 2,5 uur met de trein van Budapest verwijderd. Szeged, een wat beter onderhouden en schonere stad dan Budapest. Alles was tot in de puntjes geregeld. We werden verwelkomd met Champagne. De bruidegom (een Engelsman) moest in het Hongaars een lied zingen, vervolgens de ouders om Ildi’s hand vragen. Toen de ceremoniemeester de bruid ging halen, kwam hij aan met een aardig oud mokkel, dus iedereen stond met open mond te kijken…Laurens de bruidegom nam geen genoegen met deze dame op leeftijd en dus vertrok de ceremoniemeester weer om op zoek te gaan naar de echte bruid. Hij kwam terug met een zeer aantrekkelijke jonge blondine, maar ook hier trapte Laurens niet in. Net als Nederlanders kennen ook de Hongaren het spreekwoord “drie maal is scheepsrecht” dus de derde keer dat de ceremoniemeester terugkwam was het Ildi. Een ander typisch Hongaars gebruik is dat na het voorgerecht iedereen in de rij gaat staan om het bruidspaar hun cadeau te geven. Als je aan de beurt bent, geef je het cadeau en drink je een shotje “palinka” met het bruidspaar. Ik kan je vertellen dat er zo een 100 man op het feest aanwezig was, dus ik hoef daarbij niet in geur en kleur te zeggen hoe dronken je kan worden…..
Er waren nog meer activiteiten waarbij het bruidspaar het middelpunt van de aandacht was en waarbij Mr. Drank weer van de partij was. Onder andere een spel waarbij Laurens geblinddoekt moest en moest voelen aan de voeten en benen van 5 verschillende dames. Na die 5 moest hij raden welke van Ildi waren. Bij mis, was het drinken! Haha!
Ildi moest op haar beurt kontjes voelen en ze had het meteen goed! 1-0 voor de vrouwen!
Kortom, geen saaie bruiloft en genoeg (11) nationaliteiten om de taal mee te oefenen.