Mally tijd
Door: Rozie
10 December 2007 | Indonesië, Batavia
Mally (Kelly) arriveerde om 8 uur 's avonds met een taxi bij mijn hotel. Het was een speciaal gevoel toen we elkaar in de armen vlogen. Niet alleen heb ik haar ontzettend gemist, maar ook voelde zij als een stukje Nederland. Het land waar ik al weer meer dan twee maanden niets meer mee te maken had gehad. Ze deed me denken aan een mojito avondje in de Fidel, een filmpie kijken op een Zandvoortse regenachtide dag en een zondagavond lekker dansen op Woodstock. Maar boven alles was ik blij. Ons team was weer herenigd. Ons Indo avondtuur ging nu van start. Tijdens het eten vertelde Mally me over haar resort in een ander plaatsje aan de kust waar ze die avond zou verblijven. Bij haar vliegticket kreeg ze namelijk 1 nacht resort cadeau. Ze was ge-upgraded van een basic room naar een suite omdat ze een foutje hadden gemaakt bij de boeking. Deze suite bestond uit 5 kamers, waaronder een powderroom, een dressingroom, 2 badkamers en een masterbedroom. Het balcon gaf haar een overweldigend uitzicht op het luxe resort en de oneindige zee. Nietgek, om je reis mee te beginnen. Toen ik weer in mn eentje terugkeerde naar mijn hotel, had de receptie de heugelijke mededeling dat mijn vrienden waren aangekomen. Ik was even verward, heeft hij het nou over Kelly? Het betrof mijn vrienden uit California, Jens en Kat, die Seb en ik in OZ hebben ontmoet. Na even te hebben bijgepraat, ging ik naar mijn kamer en viel als een blok in slaap.
Om een uur of 2 's nachts schrok ik wakker. Er was iemand op mijn balcon en er werd aan de deur gekloot. Ik zag het handvat bewegen. Was dit een hallucinatie veroorzaakt door een zonnesteek die ik wellicht eerder die dag had ophelopen? Nee. In een fractie van een seconde vervrouwde ik mezelf, sprong uit mn bed (naakt, aangezien het 30 graden was in mn kamer en ik mezelf de luxe niet had gegund van een kamer met airco en warm water), liep richting mijn raam dat op een kiertje stond en schreeuwde "fuck off"!
Met mijn hart kloppend in mijn keel probeerde ik het raam dicht te doen. Tevergeefs. Op dit soort momenten gaat niets zoals je wilt. Pas na 3 maal scheepsrecht zat het raam veilig op de knip. Ik deed mijn ondergoed aan,gooide er een jurkje overheen en rende naar beneden, de receptie en bewaking. Beide lagen vredig te slapen. De bewaking op een bankje en de receptionist op een stoel achter de balie. Ik maakte ze wakker en vertelde ze in het Engels wat er gebeurd was. Het was alsof er geen geluid uit mijn mond kwam,want er volgde absoluut geen reactie van beide partijden. Ze begrepen werkelijk niets van wat ik zei. Hulpeloos zat ik daar op het bankje bij de receptie. Het zweet druppelde overmijn voorhoofd. Er gingen minuten voorbij zonder dat er gesproken werd. Ik dacht bij mezelf" was kelly maar hier, of beter nog, zat ik maar bij haar in de mastersuite". Daar gebeuren ten minste geen rare dingen. Ik was het zat. Ze gingen duidelijk geen actie ondernemen, dus nam ik maar het voortouw en dirigeerde de bewaker om mee te komen naar mijn kamer. Met beperkte Indo taal en gebaren kreeg hij eindelijk door dat er iemand had geprobeerd om in te breken in mijn kamer. Met zijn zaklampie scheen hij over mijn balcon en vertelde me dat er niemand was. Nee gek, nog al wiedes! We zijn inmiddels 20 minuten verder! Ik was niet meer in staat om met een gerust hart in die kamer te gaan slapen dus besloot ik mijn kussen en laken mee te nemen naar beneden. Ik maakte mijn bedje op op het bankje bij de receptie, de voormalige slaapplaats van de bewaker. Pech voor hem. Moet ie zn werk maar doen. Ik heb geen oog dicht gedaan, maar voelde me op zn minst een stuk veiliger. Vanaf hier kon ik alles in de gaten houden. Mannen met hoertjes, dronken Engelsen en mensen op zoek naar een kamer die verder zochten nadat ik ze in het kort had verteld dat er bijna was ingebroken. Om 7 uur kwam de volgende receptieshift. Een Engels sprekende vrouw die me wel begreep en die me een veiligere kamer aanbood. Die dag hebben Kel en ik gesurfd en geshopped till we dropped om vervolgens de next day naar Ubud, een kunstenaarsdorpje in het binnenland van Bali te vertrekken.
Om een uur of 2 's nachts schrok ik wakker. Er was iemand op mijn balcon en er werd aan de deur gekloot. Ik zag het handvat bewegen. Was dit een hallucinatie veroorzaakt door een zonnesteek die ik wellicht eerder die dag had ophelopen? Nee. In een fractie van een seconde vervrouwde ik mezelf, sprong uit mn bed (naakt, aangezien het 30 graden was in mn kamer en ik mezelf de luxe niet had gegund van een kamer met airco en warm water), liep richting mijn raam dat op een kiertje stond en schreeuwde "fuck off"!
Met mijn hart kloppend in mijn keel probeerde ik het raam dicht te doen. Tevergeefs. Op dit soort momenten gaat niets zoals je wilt. Pas na 3 maal scheepsrecht zat het raam veilig op de knip. Ik deed mijn ondergoed aan,gooide er een jurkje overheen en rende naar beneden, de receptie en bewaking. Beide lagen vredig te slapen. De bewaking op een bankje en de receptionist op een stoel achter de balie. Ik maakte ze wakker en vertelde ze in het Engels wat er gebeurd was. Het was alsof er geen geluid uit mijn mond kwam,want er volgde absoluut geen reactie van beide partijden. Ze begrepen werkelijk niets van wat ik zei. Hulpeloos zat ik daar op het bankje bij de receptie. Het zweet druppelde overmijn voorhoofd. Er gingen minuten voorbij zonder dat er gesproken werd. Ik dacht bij mezelf" was kelly maar hier, of beter nog, zat ik maar bij haar in de mastersuite". Daar gebeuren ten minste geen rare dingen. Ik was het zat. Ze gingen duidelijk geen actie ondernemen, dus nam ik maar het voortouw en dirigeerde de bewaker om mee te komen naar mijn kamer. Met beperkte Indo taal en gebaren kreeg hij eindelijk door dat er iemand had geprobeerd om in te breken in mijn kamer. Met zijn zaklampie scheen hij over mijn balcon en vertelde me dat er niemand was. Nee gek, nog al wiedes! We zijn inmiddels 20 minuten verder! Ik was niet meer in staat om met een gerust hart in die kamer te gaan slapen dus besloot ik mijn kussen en laken mee te nemen naar beneden. Ik maakte mijn bedje op op het bankje bij de receptie, de voormalige slaapplaats van de bewaker. Pech voor hem. Moet ie zn werk maar doen. Ik heb geen oog dicht gedaan, maar voelde me op zn minst een stuk veiliger. Vanaf hier kon ik alles in de gaten houden. Mannen met hoertjes, dronken Engelsen en mensen op zoek naar een kamer die verder zochten nadat ik ze in het kort had verteld dat er bijna was ingebroken. Om 7 uur kwam de volgende receptieshift. Een Engels sprekende vrouw die me wel begreep en die me een veiligere kamer aanbood. Die dag hebben Kel en ik gesurfd en geshopped till we dropped om vervolgens de next day naar Ubud, een kunstenaarsdorpje in het binnenland van Bali te vertrekken.
-
10 December 2007 - 09:30
Stimulie!:
Holy cow, mother of ***! Dat is nog eens foute shit! Maar goed dat jij je stimuliestemmetje ff hebt laten horen 8)
Laat ze daar maar eens een poepie ruiken! You go girl! Jij Stimulie-wereldreiziger!
Kus -
11 December 2007 - 08:35
Anne:
Die indo's zijn ook zo klein, je ziet ze niet! :)
Gelukkig heb je je mattie weer bij je!!
Have fun baby -
12 December 2007 - 15:43
Ra:
Jij stoer vrouw mens. Ballen, dat heb je. Ik ben bang dat mijn stem het had begeven om dat moment en er alleen een soort van piep was uitgekomen.
Het zijn de kutmomenten van de vakentie, maar wel diegene die je bij blijven. Spannende verhalen zijn ook altijd leuk voor later, dus wees niet getreurd, je hebt er weer een avontuur bij meid.
Heel veel plezier met Kelly daar. Wat ik alleen niet begrijp, waar sliep je niet sowieso bij kelly???
Kus :-)
-
12 December 2007 - 15:44
Ra:
<3
-
13 December 2007 - 11:11
Maatje:
Wat een lef van je en wat een geluk dat je bijtijds wakker werd, anders was je misschien gepakt door die pinda, meissie ik had niet geweten wat ik had gedaan, maar je hebt weer boelkloedig gereageerd! Ik ben trots op je!
Ja in de ogen van die mensen daar ben je natuurlijk een ontzettend rijke stinkert.
Ik hoop dat je in het vervolg lekker kan slapen samen met Kelly, dat is toch wel een veiliger gevoel. Je weet in ieder geval dat de bewaking zelf gaat slapen en dat je zelf alert moet zijn!
Dag lieve schat, groeten aan Kel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
