Back in town, een snufje van de Nederlandse cultuu

This is the ordinairy life. Het leven van Nederland. Ik doe er al weer dik drie maanden aan mee. Huisje, boompje, beestje, in mijn oude kamer, gezellig elke dag bekvechten met moeders en het broertje in Zandvoort. Ik moet toegeven dat ik het best heb gemist en dat het aardig gezellig is. Elke plekkie heeft wat moois, en zo ook Zandvoort. Had ik wel 23 jaar voor nodig om dat in te zien. De duinen zoals we die hier hebben, ziet, voelt en ruikt nergens zo goed als hier in Zandvoort. Home sweet home. De rust, de vogels, de vlinders, de knijnen…heerrrrrrrrlijk…

Maar dan wordt het allemaal toch weer verpest! Een groot gevaarte dat 2 keer in het uur voorbij komt tjoeken en een tering herrie maakt van heb ik jou daar. Men noemt het een trein. Buiten het feit dat dit ding dwars door de natuur heen tuft, maakt het ook een hoop mensen levens kapot. Suïcide.

Zelfmoord is de benaming voor het opzettelijk beëindigen van het eigen leven. In Nederland plegen gemiddeld 1600 mensen per jaar zelfmoord. Een groot deel daarvan maakt een eind aan zijn leven door voor de trein te springen. Een zelfmoordpleger wil over het algemeen een middel gebruiken dat zekerheid geeft en zo pijnloos mogelijk is. Met andere woorden, we hebben niet alleen een natuurvernietiger, maar tevens een seriemoordenaar uitgevonden die ook nog tijd heeft in zijn drukke bestaan om ervoor te zorgen dat er dagelijks duizenden mensen te laat op hun werk komen. Bravo treintje, met jou winnen we de oorlog wel.

Verder met de leuke aspecten van de Nederlandse cultuur. Deze begonnen toen ik vorige week donderdag met mijn paatje naar Beverwijk ging. Een concert van Jantje Smit, Nick & Simon en drie ontzettende flapdrolartiesten. Paatje had gratis kaartjes gekregen van zijn buurman, die eigenaar is van het Beverwijkse sportcafé en tevens de organisator van dit geweldige festijn. In de rij kreeg ik al een lachkick en deze hield pas op toen ik weer in de auto op weg naar huis zat. Er stond geen vrouwlijk persoon tussen die niet haar haar had geverfd en er stond geen man met minder dan 3 tatoos. Heerrrrrrlijk! Ik voelde me meteen thuis en paatje had het ook wel naar zijn zin. Na het 30 minuten durende optreden van Jantje, (waar ik overigens meer nummers van kende dan ik dacht) brak het zweet me uit en ik was niet de enige. Die andere 3000 Beverwijkers zweetten met me mee. En om die geur nog even te versterken werd het bier in de keelgaten gegooid in plaats van normaal opgedronken en deed iedereen een onherkenbaar-niet-op-de-maat-gaand dansje. Als dit geen goed begin van het weekend is dan weet ik het niet meer. Ik kwam eigenlijk voor de ontzettend geile Nick & Simon, maar na een optreden van Alex en een andere kwal, ging ik toch echt over mn nek en was het tijd om wat frisse lucht te scheppen en Beverwijk even te laten voor wat het is. Niks dus.

Zondagochtend 9 o’clock sharp stond ik mn Spaanse vriendjes op te wachten op het vliegveld. Missie 1: Ik zal die spañolen wel even laten zien wat feesten is. Koffers effe thuis dumpen, handdoekjes in de tas, pitstop bij de Yanks, gevolg 6 voorgedraaide jointjes, en gaan met die banaan. Op naar Woodstock strand. Missie 2: spañolen laten fietsen. “Ja jongens, das effe wat anders dan verwend in je autootje rondtoeren en de bink uithangen”. Missie 3: spañolen stoned maken. Piece of cake. De hasj is hier tien keer sterker, so no problem. Na een dagje relaxen in het zand is er natuurlijk niets leuker dan BBQen in het zand. “Ja jongens, in Nederland weten we ook wel wat genieten is hoor”. Om de zondag compleet te maken gaan we een dansje doen bij Woodstock. Missie 4: spañolen dronken voeren. En ook deze missie was eerder geslaagd dan we dachten. 23.55 uur, Woodstock gaat dicht. Tijd voor missie 5: doorgaan tot jullie niet meer kunnen! Om 3.15 uur stonden we daar dan, in de Stalker, Sebas, Kelly en ik, topfit, niks aan de hand met twee Spaanse muurbloempjes aan de kant. Arme stakkers. Die zijn ook niks gewend. “Vamos a la casa, mañana otro dia de fiesta, la fiesta de la riena’. Missie 6 : elkaar niet kwijt raken op koninginnedag. Deze missie is na een paar keer falen toch geslaagd. Aan het eind van het oranje evenement lag iedereen op één oor te stinken en te snurken. Heerrrlijk.